Гашуудмаар, бүр эмгэнэж харуусмаар яасан ч хэцүү үе ирчихэв дээ. Олонхи Монголчууд бид амьдралдаа арайхийн хүрэх болсон сүүлийн жилүүдэд алхам тутамд цочирдом мэдээ, харуусам үйл явдалтай нүүр тулсаар өнөөг хүрэв. Улс төр гээчийн тоглоом болж, золиосонд нь бүх нийтээрээ өртөж байгаа бид хөөрхийлөлтэй гэхээсээ илүү "Гашуудал"-тай байдалд хүрч, өдрөөс өдөрт сөхөрч байна. Үнэн худлын алин болохыг ялгахын аргагүй байгааг хэдийгээр бид харж байгаа ч хонь шиг номхон байгаа нь эмгэнэлтэй байна.
Хэдхэн жилийн өмнө олсон хэдийгээ амьдралдаа хүргэж болдог байсан ч өнөөдөр харин хурууны завсраар урсах элс шиг болчихож... яах ч аргагүй мэт дуугүй суусаар өндийх сөхөө ч үгүй болох нь ээ... Үнэхээр цөхөрч байна.
Хүн ард нь нэгнийгээ гэх сэтгэл, бусдыг хүндэтгэх хүндэтгэлгүй болж, алж талах, амин хувиа хичээх нь энүүхэнд болж хэрээс хэтэрлээ. Үнэхээр, бүр үнэхээр эмгэнэн гашуудаж, нулимс дуслуулж байна.
Бидний амьдралд ямар нар гарахыг хүлээж, ямар аз тохиохыг харах гэсээр хайран сайхан насны минь үнэтэй өдрүүд харвасан сум шиг өнгөрсөөр байна...
Үнэхээр гашуудмаар санагдаж байна. Харин нэг хэсэг нь энэ бүхэнд зүгээр л дассаар, бүр үнэнийг ялгаж чадахааргүй сохорсоор байна...
Хэлэх үг минь барагдсаар байна...
